EFT-Relatietherapie en de Duivelse Dialoog ‘Vicieuze Cirkel’

Dit is de tweede blog in de serie over de Duivelse Dialogen uit de EFT-relatietherapie. Deze dialogen beschrijven drie veelvoorkomende patronen waarin stellen verstrikt kunnen raken.
Mijn termen daarvoor zijn:

  • Vuur!
  • Vicieuze Cirkel
  • Afstand en Stilte

In deze blog gaat het over de ‘Vicieuze Cirkel’, waarschijnlijk het meest herkenbare patroon van allemaal. De één klopt aan, de ander trekt zich terug. En hoe harder de één klopt, hoe verder de ander verdwijnt.

Wat is de Vicieuze Cirkel?

Soms begint een gesprek nog heel gewoon, maar voel je onderweg iets kantelen. Je wilt iets delen of bespreken, maar halverwege verandert de toon. De spanning stijgt en voor je het weet, beland je weer in datzelfde patroon dat jullie zo goed kennen. De woorden verschillen, maar de onderstroom is hetzelfde: de één zoekt contact, de ander wil juist rust.

Zo ontstaat de vicieuze cirkel.

De één probeert dichterbij te komen, de ander trekt zich terug. En hoe harder de één probeert het goed te maken, hoe verder de ander zich verwijdert om op adem te komen. Wat begon als een poging tot verbinding, eindigt in afstand.

De aanklopper voelt zich alleen, niet gehoord, en gaat nog harder zijn best doen: praten, vragen, soms zelfs verwijten. De terugtrekker voelt zich overspoeld en sluit zich nog verder af — letterlijk of figuurlijk.

En dan die herkenbare stilte aan het eind van de dag: jullie liggen naast elkaar, met de ruggen naar elkaar toe. Allebei verlangend naar verbinding, maar gevangen in een patroon dat die juist in de weg zit.

Bindingsangst en verlatingsangst in actie

Onder dit patroon liggen vaak twee diepe angsten: verlatingsangst en bindingsangst. De één is bang om de ander kwijt te raken, de ander is bang om zichzelf te verliezen in de relatie.

Tijdens mijn opleiding tot relatietherapeut deden Iris en ik een oefening die dit prachtig zichtbaar maakte. We moesten allebei een contactadvertentie schrijven. Niet eentje voor Tinder, maar één die liet zien wat er onbewust tussen ons speelde.

Mijn contactadvertentie

“Verbindende man zoekt vertrekkende vrouw om achteraan te rennen zodat hij zijn eigen eenzaamheid niet hoeft te voelen.”

Auw.

Die zin raakte precies de kern. Ik bleef achter Iris aanrennen, zodat ik mijn eigen angst voor verlating niet hoefde te voelen. Wanneer we uit verbinding raakten, sloeg de paniek toe. Dat gevoel kende ik nog van vroeger, toen ik me vaak alleen voelde. Door Iris te zoeken, probeerde ik dat gat te vullen. Maar dat werkte niet. Ik legde mijn angst bij haar neer in plaats van hem zelf te dragen.

De contactadvertentie van Iris

“Vertrekkende vrouw zoekt man die achter haar aan gaat om haar terug te halen om samen het leven te vieren.”

Iris verlangde ernaar dat ik haar terughaalde. Daarmee hoefde ze haar eigen angst (de bindingsangst) niet aan te kijken. In haar jeugd was contact maken niet altijd veilig, dus terugtrekken voelde vertrouwder. Door mij de stap te laten zetten, hoefde ze haar eigen kwetsbaarheid niet te voelen.

Maar ook dat werkte niet: echte veiligheid kun je niet van buitenaf krijgen. Die ontstaat van binnen.

Uit de verstrikking blijven

De verandering kwam toen we dit patroon echt begonnen te herkennen. We zagen hoe we er allebei een rol in speelden, en besloten om ieder naar ons eigen aandeel te kijken.

Mijn stuk

Als de verbinding wegvalt, schiet ik in verlatingsangst. Mijn eerste reactie is dan: iets doen. Praten, zoeken, oplossen. Maar dat is eigenlijk mijn manier om de angst niet te hoeven voelen.

Mijn uitdaging is om aanwezig te blijven bij wat er gebeurt, om te ademen en erop te vertrouwen dat het weer goed komt. Het vraagt oefening, maar precies daar ontstaat ruimte.

Haar stuk

Voor Iris is afstand juist vertrouwd. Ze kan in haar hoofd verdwijnen, bezig zijn met gedachten of anderen pleasen. Dat hielp haar vroeger om met onveiligheid om te gaan.

Haar uitdaging is om te voelen wat er in haar leeft en te herkennen wat ze nodig heeft. Door eerlijk te zijn over wat ze voelt en dat te delen, groeit het vertrouwen dat contact wél veilig kan zijn.

Niet langer uitbesteden

Toen we stopten met het uitbesteden van onze angsten aan elkaar, veranderde alles. Ik voelde me niet meer machteloos als Iris afstand nam, en zij hoefde zich niet meer onder druk gezet te voelen door mij. We leerden ons eigen aandeel dragen, met alle ongemak dat daarbij hoor, en juist daar ontstond de ruimte voor echt contact.

Samen de cirkel doorbreken?

Ben je de terugkerende ruzies zat? Voelt het alsof je elkaar kwijt bent, terwijl je juist zo verlangt naar verbinding? Neem contact op om jullie vraag te bespreken. Of kijk eens naar het traject Leve de Liefde.
0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *