Dit is de derde blog in de serie over de Duivelse Dialogen binnen de EFT-relatietherapie. Deze drie patronen beschrijven de meest voorkomende negatieve interacties tussen partners.

Mijn benamingen daarvoor zijn:

  • Vuur!
  • Vicieuze Cirkel
  • Afstand en Stilte

In deze blog ga ik dieper in op de derde en vaak meest pijnlijke variant: Afstand en Stilte. Eerst lees je wat dit patroon inhoudt, daarna komen drie belangrijke thema’s aan bod:

  • Overweldigend beleefd
  • Veiligheid creëren
  • Risico nemen

Wat is de Duivelse Dialoog Afstand en Stilte?

De laatste van de drie Duivelse Dialogen ontstaat meestal niet aan het begin van de relatie, maar sluipt er langzaam in. De partner die eerder nog aanklopte, contact zocht, vragen stelde of emoties uitte, kan het niet meer opbrengen en stopt met uitreiken. Daardoor trekken uiteindelijk beide partners zich terug.

Dit patroon leidt tot spanning, gevolgd door vermijding. De gevoelens die hierbij horen zijn verdriet, eenzaamheid en hopeloosheid.
Beide partners ervaren dat verbinding niet meer mogelijk is en geven het langzaam op. De relatie voelt niet langer veilig; in plaats van elkaar te zoeken, keert ieder zich naar binnen.

Afstand en Stilte is de meest schadelijke Duivelse Dialoog, omdat het vaak de voorbode is van een definitieve verwijdering of een breuk in de relatie.

Toch gaat dit patroon niet over onverschilligheid, maar over zelfbescherming. Mensen kunnen nu eenmaal niet goed omgaan met emotionele isolatie.

Afstand en Stilte: bevriezen en loslaten

Ons zenuwstelsel kan niet blijven proberen zonder gehoor te krijgen. De aanklopper raakt uiteindelijk uitgeput en trekt zich terug om te rouwen om wat verloren is gegaan. Emotioneel onthecht bereiden ze zich voor op loslaten, het is simpelweg te pijnlijk om te blijven proberen.

De terugtrekker, die juist probeert de heftige emoties van de eerdere patronen (Vuur! en Vicieuze Cirkel) te vermijden, bevriest in een houding van kalmte en beheersing. Zo blijven beiden gevangen in stilte.

Overweldigend beleefd: de schijn van harmonie

Een verwarrend kenmerk van dit patroon is dat het vaak beleefd en rustig oogt. Partners lijken vrede te hebben met hun parallelle levens. Ze functioneren als team in praktische zaken; het huishouden, de kinderen, werk.

Maar onder die beleefdheid schuilt afstand en koelte. De liefde is langzaam uit de interactie verdwenen. De vriendelijkheid en efficiëntie zijn in feite vormen van onthechting: manieren om het pijnlijke contact te vermijden.

Sommige stellen kunnen jarenlang zo naast elkaar leven, tot een stressvolle gebeurtenis (zoals ziekte, verlies of een kind dat uit huis gaat) pijnlijk zichtbaar maakt dat de verbinding verdwenen is.

Wat ooit niet werd uitgesproken, blijkt ineens onoverbrugbaar.

Hoe herstel je de verbinding?

Het begint met het erkennen dat er afstand en verwijdering is ontstaan. Bestrijd niet elkaar, maar het patroon dat jullie gevangenhoudt.

1. Veiligheid creëren

De eerste stap is het herstellen van emotionele veiligheid.

Veiligheid ontstaat wanneer je voelt dat je partner er echt is; met aandacht, openheid en zachtheid. Neem de tijd om weer contact te maken: houd elkaars hand vast, kijk elkaar aan, benoem wat je voelt.

Praat samen over wat ieder nodig heeft om zich veilig te voelen. Wat kun je zelf doen, en wat kan de ander bijdragen?
Lukt dat niet goed meer, dan kan relatietherapie helpen. Een therapeut biedt een veilige ruimte waarin jullie stap voor stap opnieuw kunnen leren verbinden.

Veiligheid zonder onveiligheid is schijnveiligheid.

2. Risico nemen: schuren mag

Echte veiligheid betekent ook dat er ruimte is voor spannende of onveilige gesprekken. Juist wanneer het mag schuren, kun je elkaar echt ontmoeten.

De aanklopper mag leren om zijn of haar behoeften op een zachtere, liefdevollere manier te uiten.
De terugtrekker mag leren om zich te laten zien, ook al brengt dat gevoelens van schaamte of ongemak met zich mee.

Vraag jezelf en elkaar:

  • Wat heb ik nodig om me uit te spreken of om te luisteren?
  • Hoe kan ik dat anders doen dan voorheen?

Het nemen van emotionele risico’s is spannend, en het lukt vaak niet zonder steun. In relatietherapie kunnen jullie leren omgaan met die gevoelens, zodat het weer mogelijk wordt om écht in contact te komen.

Blijven verbinden

Een emotionele band bouw je niet één keer op, je onderhoudt haar telkens opnieuw. Dat vraagt om voortdurende afstemming: opnieuw luisteren, opnieuw aansluiten, opnieuw nieuwsgierig zijn naar elkaars binnenwereld.

Stellen die terechtkomen in Afstand en Stilte zijn vaak goed in het praktische, maar verliezen het emotionele contact. Het herstellen daarvan vraagt oefening, moed en zachtheid.

EFT-relatietherapie bij Afstand en Stilte

Herken je jezelf in dit patroon? Ben je de verwijdering en stilte zat? Vraag je je af hoe het verder moet als de kinderen straks uit huis zijn, of verlang je ernaar om weer emotioneel en fysiek verbonden te zijn?

Neem gerust contact op om jullie situatie te bespreken. Lees ook verder over het traject Leve de Liefde of meer over relatietherapie bij Het Relatie Atelier.

Meer lezen over de Duivelse Dialogen

Dit is de tweede blog in de serie over de Duivelse Dialogen uit de EFT-relatietherapie. Deze dialogen beschrijven drie veelvoorkomende patronen waarin stellen verstrikt kunnen raken.
Mijn termen daarvoor zijn:

  • Vuur!
  • Vicieuze Cirkel
  • Afstand en Stilte

In deze blog gaat het over de ‘Vicieuze Cirkel’, waarschijnlijk het meest herkenbare patroon van allemaal. De één klopt aan, de ander trekt zich terug. En hoe harder de één klopt, hoe verder de ander verdwijnt.

Wat is de Vicieuze Cirkel?

Soms begint een gesprek nog heel gewoon, maar voel je onderweg iets kantelen. Je wilt iets delen of bespreken, maar halverwege verandert de toon. De spanning stijgt en voor je het weet, beland je weer in datzelfde patroon dat jullie zo goed kennen. De woorden verschillen, maar de onderstroom is hetzelfde: de één zoekt contact, de ander wil juist rust.

Zo ontstaat de vicieuze cirkel.

De één probeert dichterbij te komen, de ander trekt zich terug. En hoe harder de één probeert het goed te maken, hoe verder de ander zich verwijdert om op adem te komen. Wat begon als een poging tot verbinding, eindigt in afstand.

De aanklopper voelt zich alleen, niet gehoord, en gaat nog harder zijn best doen: praten, vragen, soms zelfs verwijten. De terugtrekker voelt zich overspoeld en sluit zich nog verder af — letterlijk of figuurlijk.

En dan die herkenbare stilte aan het eind van de dag: jullie liggen naast elkaar, met de ruggen naar elkaar toe. Allebei verlangend naar verbinding, maar gevangen in een patroon dat die juist in de weg zit.

Bindingsangst en verlatingsangst in actie

Onder dit patroon liggen vaak twee diepe angsten: verlatingsangst en bindingsangst. De één is bang om de ander kwijt te raken, de ander is bang om zichzelf te verliezen in de relatie.

Tijdens mijn opleiding tot relatietherapeut deden Iris en ik een oefening die dit prachtig zichtbaar maakte. We moesten allebei een contactadvertentie schrijven. Niet eentje voor Tinder, maar één die liet zien wat er onbewust tussen ons speelde.

Mijn contactadvertentie

“Verbindende man zoekt vertrekkende vrouw om achteraan te rennen zodat hij zijn eigen eenzaamheid niet hoeft te voelen.”

Auw.

Die zin raakte precies de kern. Ik bleef achter Iris aanrennen, zodat ik mijn eigen angst voor verlating niet hoefde te voelen. Wanneer we uit verbinding raakten, sloeg de paniek toe. Dat gevoel kende ik nog van vroeger, toen ik me vaak alleen voelde. Door Iris te zoeken, probeerde ik dat gat te vullen. Maar dat werkte niet. Ik legde mijn angst bij haar neer in plaats van hem zelf te dragen.

De contactadvertentie van Iris

“Vertrekkende vrouw zoekt man die achter haar aan gaat om haar terug te halen om samen het leven te vieren.”

Iris verlangde ernaar dat ik haar terughaalde. Daarmee hoefde ze haar eigen angst (de bindingsangst) niet aan te kijken. In haar jeugd was contact maken niet altijd veilig, dus terugtrekken voelde vertrouwder. Door mij de stap te laten zetten, hoefde ze haar eigen kwetsbaarheid niet te voelen.

Maar ook dat werkte niet: echte veiligheid kun je niet van buitenaf krijgen. Die ontstaat van binnen.

Uit de verstrikking blijven

De verandering kwam toen we dit patroon echt begonnen te herkennen. We zagen hoe we er allebei een rol in speelden, en besloten om ieder naar ons eigen aandeel te kijken.

Mijn stuk

Als de verbinding wegvalt, schiet ik in verlatingsangst. Mijn eerste reactie is dan: iets doen. Praten, zoeken, oplossen. Maar dat is eigenlijk mijn manier om de angst niet te hoeven voelen.

Mijn uitdaging is om aanwezig te blijven bij wat er gebeurt, om te ademen en erop te vertrouwen dat het weer goed komt. Het vraagt oefening, maar precies daar ontstaat ruimte.

Haar stuk

Voor Iris is afstand juist vertrouwd. Ze kan in haar hoofd verdwijnen, bezig zijn met gedachten of anderen pleasen. Dat hielp haar vroeger om met onveiligheid om te gaan.

Haar uitdaging is om te voelen wat er in haar leeft en te herkennen wat ze nodig heeft. Door eerlijk te zijn over wat ze voelt en dat te delen, groeit het vertrouwen dat contact wél veilig kan zijn.

Niet langer uitbesteden

Toen we stopten met het uitbesteden van onze angsten aan elkaar, veranderde alles. Ik voelde me niet meer machteloos als Iris afstand nam, en zij hoefde zich niet meer onder druk gezet te voelen door mij. We leerden ons eigen aandeel dragen, met alle ongemak dat daarbij hoor, en juist daar ontstond de ruimte voor echt contact.

Samen de cirkel doorbreken?

Ben je de terugkerende ruzies zat? Voelt het alsof je elkaar kwijt bent, terwijl je juist zo verlangt naar verbinding? Neem contact op om jullie vraag te bespreken. Of kijk eens naar het traject Leve de Liefde.

Iedereen kent ze: momenten waarop de vlam inslaat en jullie samen in een patroon belanden dat je eigenlijk niet wilt. Een kleine spanning groeit uit tot een felle discussie, verwijten vliegen heen en weer, en daarna blijft er vaak afstand of stilzwijgen achter.

In de EFT-relatietherapie noemen we dit soort terugkerende patronen de Duivelse Dialogen. Mijn termen daarvoor zijn:

  • Vuur!
  • Vicieuze Cirkel
  • Afstand en Stilte

In deze blog staat de eerste Duivelse Dialoog centraal: ‘Vuur‘. We bespreken hoe dit patroon werkt, waarom het zo snel oplaait en wat je kunt doen om weer terug te schakelen.

Wat is het patroon ‘Vuur’?

‘Jij bent het probleem – niet ik!’

In het patroon Vuur voelt het alsof jullie in een paar tellen van een normaal gesprek in een felle strijd belanden. Het begint vaak nog heel gewoon: jullie praten, er is contact, misschien wat luchtigheid. Tot er ineens iets kleins gebeurt (een woord, een frons, een zucht) en de sfeer omslaat. Alsof één van jullie op de tenen van de ander stapt, zonder dat dat zo bedoeld was.

Vanaf dat moment gaat het snel. De irritatie loopt op, reacties worden scherper en voor je het weet vliegen er verwijten heen en weer. Het gesprek wordt harder en onrustiger, en soms voelt het alsof je vooral probeert te verdedigen wat je bedoelde, of te bewijzen dat de ander je niet ziet of begrijpt.

En daarna blijft vaak datzelfde gevoel hangen: Hoe zijn we hier zo snel beland? Waar ging het eigenlijk over?

Dat is kenmerkend voor Vuur: niet de inhoud escaleert, maar de snelheid, de felheid en de manier waarop jullie allebei in de strijd schieten, terwijl er eigenlijk iets heel menselijks onder zit: de behoefte om gezien, gehoord en begrepen te worden.

De kracht en de valkuilen van twee aankloppers 

Er zijn in de basis twee manieren waarop mensen met situaties omgaan: aankloppen en terugtrekken. In het patroon Vuur komen vaak twee aankloppers tegenover elkaar te staan, wat zowel kracht geeft als risico’s met zich meebrengt.

De kracht: allebei op de dansvloer

Twee aankloppers brengen energie en levendigheid in het gesprek. Jullie blijven zoeken naar verbinding, naar helderheid, naar het gevoel dat er écht contact is. Die beweging helpt misverstanden op te ruimen en ruimte te maken voor wat jullie nodig hebben. Zelfs boosheid kan dan een gezonde functie hebben: het geeft grenzen aan en maakt voelbaar dat iets ertoe doet.

‘Weer thuis maakten Patti en ik veel ruzie, wat goed was. In de meeste van mijn eerdere relaties had ik nooit veel geruzied en dat was uiteindelijk alleen maar slecht gebleken. Te veel zaken die onder het oppervlak bleven dooretteren, onopgelost, bleken altijd vergif.’, Bruce Springsteen, Born to Run, 2016.

De kracht van de aanklopper is het gesprek aangaan, je uitspreken en daardoor de lucht klaren, naar een oplossing zoeken. Met twee aankloppers kun je constructief ruziemaken.

De valkuil: als de spanning het overneemt

Omdat jullie allebei blijven reageren, kan de intensiteit snel omhoogschieten. Een kleine irritatie verandert in een felle uitwisseling, en voor je het weet gaat het gesprek niet meer over wat er speelde, maar over de manier waarop jullie reageren. De verbinding die jullie eigenlijk zoeken, raakt dan juist verder uit beeld.

‘Net als mijn vader was ik een passieve ruziezoeker. Ontkenning en intimidatie, niet de directe confrontatie, dat was mijn stijl. Mijn vader heerste over het hele gezin door gewoon te zitten…. rokend. Hij was een tijdbom van ingehouden woede totdat hij barstte. Hij was ons eigen eenmansmijnenveld, vulde ons huis met de dodelijke stilte van een oorlogsgebied’, Bruce Springsteen, Born to Run, 2016.

De uitdaging: op tijd terugschakelen

Voor twee aankloppers ligt de sleutel in het herkennen van dat omslagpunt. Zodra je merkt dat irritatie de leiding begint te nemen, is het moment gekomen om even te vertragen. Ademhalen, de spanning laten zakken en opnieuw beginnen — rustiger, zachter, met meer oog voor wat er onder de boosheid schuilgaat.

Wanneer dat lukt, blijft de kracht van jullie betrokkenheid overeind, zonder dat jullie in het Vuur-patroon terechtkomen.

Mijn eigen les als aanklopper

Ik ben in de eerste plaats een aanklopper maar het ruziemaken heb ik echt moeten leren.

Als de sfeer goed was, ging het gesprek makkelijk. Maar zodra iets me echt raakte, schoot ik in irritatie: ik werd scherp, gaf steken onder water en probeerde vooral mijn gelijk te halen. Terwijl ik dacht voor iets ‘goeds’ te strijden, tastte mijn manier van reageren juist de verbinding aan.

Dat was voor mij een grote les: mijn gelijkhebberigheid, irritatie en gemeenheid gaan zien en losmaken van waar het gesprek eigenlijk over ging. Sorry zeggen voor mijn houding en de steken onder water, erkennen dat mijn reactie kwetsend was. Eerst de verbinding herstellen door zelf weer zachter te worden, en dán pas mijn grens of verzoek uitspreken.

Oefeningen die helpen om Vuur te doorbreken

Inzicht in het patroon is één ding, maar het echte verschil merk je wanneer je er samen mee gaat oefenen. Kleine, concrete stappen helpen om de spanning eerder op te merken, de escalatie te stoppen en elkaar weer te vinden.

Oefening: Spreek een stopwoord af

De eerste stap in het doorbreken van Vuur is herkennen wanneer de escalatie begint. Op het moment dat één van jullie geïrriteerd of geraakt is, heeft het geen zin om door te praten, want jullie schieten alleen maar verder in het patroon. Een stopwoord helpt.

Kies een woord dat jullie ontspant of doet glimlachen:

  • Een stel koos “cactus” als herinnering aan hun stekelige momenten.
  • Een ander stel koos “huifkar”, een verwijzing naar een chaotische vakantie vol ezels, kinderen en ruzietjes.

Gebruik het woord zodra je merkt dat de spanning begint op te lopen. Het gaat niet om stoppen om iets te vermijden, maar om even pauze te nemen zodat jullie later weer vanuit rust en verbinding kunnen verderpraten. Het doel is: stoppen om weer liefdevol te kunnen beginnen.

Later, op een rustiger moment, kun je de Liefdesstrijd voeren.

Oefening: Irritaties opruimen

Sommige irritaties blijven onder de oppervlakte etteren. Oudere verwijten, gemiste momenten, kleine pijnprikkels die zich opstapelen.

Maak daarom allebei een lijstje met irritaties, verwijten of oude pijn die je nog niet hebt opgeruimd. Groot of klein, alles mag erop.

Bespreek ze daarna samen:

  1. Vertel wat je partner deed en welk effect dat op jou had.
  2. Laat de ander vertellen hoe dat voor hem of haar was.
  3. Bied excuses aan voor je eigen gedrag of irritatie.
  4. Vraag of je partner die excuses kan ontvangen.

Vaak merk je dat een groot deel van de lijst zijn lading verliest zodra alles is uitgesproken. Blijft er toch iets dat echt belangrijk is, kies dan dat ene punt en benoem helder wat je verlangt of waar je grens ligt.

Let op: dit is een pittige én tegelijk heel belangrijke oefening. Je neemt verantwoordelijkheid voor je eigen schaduw en stelt je op een kwetsbare manier open naar je partner. Juist daardoor is het ook een liefdevolle stap: je laat zien dat de verbinding voor jou telt.

Wanneer Vuur verandert in een Vicieuze Cirkel

Zoals iemand laatst zei: ‘Deze strijd kan ik niet winnen.’ Of ‘dit duurt uren’.

Hij haakt af: gaat slapen, loopt weg of blijft wel zitten maar sluit zich van binnen helemaal af. De dans stopt aan één kant, waardoor de ander alleen maar harder gaat duwen, verwijten of zoeken naar contact. Zo verandert de Vuur-dans langzaam in de meest voorkomende dynamiek: de Vicieuze Cirkel.

Relatietherapie: samen uit de negatieve patronen

Relatietherapie kan helpen om uit de negatieve patronen te stappen, zodat ze niet langer jullie contact verstoren. Dat opent ruimte voor rust, nabijheid en gesprekken die weer goed doen.

Merk je dat de discussies, oplopende irritaties of periodes van afstand te vaak terugkomen? Of wil je voorkomen dat het zover komt? Jullie zijn van harte welkom.